Doniraj
Veliki broj MS pacijenata ima određene smetnje pri gutanju. Srećom, ovi problemi koji su u medicini poznati kao disfagija su najčešće blagi i pacijenti mogu da ih kontrolišu.
Kod osoba koje imaju ozbiljnije poremećaje gutanja koji uključuju kašljanje, osećaj gušenja ili teškoće pri disanju, studije koje su rađene, dokazale su da upotreba rendgena ili direktne endoskopske vizuelizacije grla može da nam pruži dosta važnih informacija. Takvo testiranje može da otkrije specifične bolesti koje ne moraju biti neurološke prirode.
Gutanje je kompleksan proces koji počinje sa pokretima vilice i jezika, koji pripremaju tečnu ili čvrstu hranu (poznatu kao bolus) za transport. Koordinacija jezika i mišića grla omogućava da se deo bolusa aktivno pomera prema zadnjem delu jezika i prebaci u gornji deo grla. Koordinisana kontrakcija nekih mišića grla je porebna da zaštiti gornji deo grkljana, dok relaksacija drugih mišića omogućava otvaranje gornjeg dela za transport hrane (jednjak). Ovo rezultuje transferom bolusa u jednjak. Odatle, kontrakcijom glatkih mišića jednjaka, zalogaj (bolus) biva dalje pomeren u u želudac i stomak gde se proces završava.
Poremećaji muskulature jezika i grla ili provodljivosti njihovih nerava mogu da uzrokuju probleme sa gutanjem. MS pacijenti mogu da imaju lezije u srednjem mozgu koje uzrokuju probleme u sprovođenju nervnih impulsa kroz mišiće jezika i grla. Najčešće, višestruke lezije (ms plakovi) uključujući obe moždane hemisfere uzrokuju gubitak koordinacije jezika i mišića zaduženih za gutanje. Posledica ovoga su problemi gutanja poznati kao pseudobulbarna paraliza.
Za mnoge osobe sa MS-om, menjanje konzistencije čvrste i tečne hrane može da bude od velike pomoći i može poboljšati funkciju gutanja. Treniranje gutanja, koje obično primenjuju logopedi kako bi obezbedili ugodan položaj glave i vrata prilikom gutanja predstavlja još jedan koristan način za mnoge ljude sa MS-om. Druge strategije za pravilno gutanje uključuju: jesti manje, češće obroke kako bi se izbegao zamor u toku jela; uzimanje manjih zalogaja i žvakanje mogu da smanje šansu za gušenje; i svesno uskladjivanje disanja i gutanja radi smanjenja rizika od aspiracije (inhaliranja hrane), koja može da dovede do pneumonije.
